Vaak is dat doel gewoon gehoorzaamheid. Psalm 95 kreeg in de NBG-vertaling als titel van de mensen mee: “Eert de HERE en gehoorzaamt Hem”. Een prachtig voorbeeld van aanbidding en haar doel. Deze Psalm geeft ook haarscherp aan welke weg je kunt bewandelen, of hoe aanbidding opgebouwd dient te zijn, wil je tot het juiste doel komen.
Deze Psalm is eenvoudig in een drietal stappen en een waarschuwing te verdelen.
Het doel
Psalm 95: Het doel van aanbidding
Dat aanbidding meer is dan het zingen van mooie, lichte, zware, gewichtige liederen of Psalmen is duidelijk en deze les komen wij ook in de Psalmen zelf tegen. Aanbidding die op God gericht is en niet op het bevredigen van onze eigen gevoelens moet een doel hebben. Het aanbidden van God zal in onze levens ergens naar toe moeten leiden, wil het werkelijk aanbidding genoemd mogen worden.
1e Stap: aanbidding begint met lofliederen
Psalm 95 begint met de verzen (NBV):
1 Kom, laten wij jubelen voor de HEER,
juichen voor onze rots, onze redding.
2 Laten wij hem naderen met een loflied,
hem toejuichen met gezang.
3 De HEER is een machtige God,
een machtige koning, boven alle goden verheven.
4 Hij houdt in zijn hand de diepten der aarde,
de toppen van de bergen behoren hem toe,
5 van hem is de zee, door hem gemaakt,
en ook het droge, door zijn handen gevormd.
De Psalmist begint met een oproep tot aanbidding en laat zien dat in de oproep er veel ruimte is voor emoties, met name de vreugde en het gevoel van overwinning. Jubelen en juichen is niet “eigen” binnen onze Nederlandse cultuur, maar bij vele andere culturen zal dit gemakkelijker herkenbaar zijn, wanneer je een kerkdienst zou mogen meemaken. De Bijbel geeft er de ruimte voor en noemt dit lofliederen of toejuichen met gezang (vers 2). In lofliederen wordt er over God gezongen en wordt de Here God geprezen voor wat Hij gedaan heeft (vers 3 –5).
1 Kom, laten wij jubelen voor de HEER,
juichen voor onze rots, onze redding.
2 Laten wij hem naderen met een loflied,
hem toejuichen met gezang.
3 De HEER is een machtige God,
een machtige koning, boven alle goden verheven.
4 Hij houdt in zijn hand de diepten der aarde,
de toppen van de bergen behoren hem toe,
5 van hem is de zee, door hem gemaakt,
en ook het droge, door zijn handen gevormd.
De Psalmist begint met een oproep tot aanbidding en laat zien dat in de oproep er veel ruimte is voor emoties, met name de vreugde en het gevoel van overwinning. Jubelen en juichen is niet “eigen” binnen onze Nederlandse cultuur, maar bij vele andere culturen zal dit gemakkelijker herkenbaar zijn, wanneer je een kerkdienst zou mogen meemaken. De Bijbel geeft er de ruimte voor en noemt dit lofliederen of toejuichen met gezang (vers 2). In lofliederen wordt er over God gezongen en wordt de Here God geprezen voor wat Hij gedaan heeft (vers 3 –5).
2e Stap: naar binnen gaan
Dan roept de Psalmist op een niveau dieper te gaan dan alleen onze vreugde. Hij roept op om niet meer over God te zingen maar bij God te komen - naar binnen te gaan en bij Hem te knielen (vers 6 en 7)
6 Ga binnen, laten wij buigen in aanbidding,
knielen voor de HEER, onze maker.
7 Ja, hij is onze God
en wij zijn het volk dat hij hoedt,
de kudde door zijn hand geleid.
Opmerkelijk is dat de Psalmist ook een bepaalde houding verwacht: nederwerpen, buigen en knielen voor de Here, onze maker.
Nu mogen jubelen, juichen, dansen en springen nog afgewezen worden met het excuus dat het niet past in onze Nederlandse cultuur, evenmin zal de gemiddelde Nederlander ook niet spontaan gaan nederliggen, buigen of knielen in een eredienst. Bij dansen en springen kun je nog toekijken en terecht of onterecht niet meedoen omdat je niet meer zo lenig bent of omdat het niet bij je past, maar het weigeren te buigen en te knielen heeft niets met cultuur te maken, maar met onze eigen trots en niet weten hoe we uitdrukking moeten geven aan onze eerbied voor de Schepper in wiens aanwezigheid je mag verschijnen.
Persoonlijk ben ik geen springer en danser in aanbiddingsdiensten, maar ik waak mij ervoor een ander te bekritiseren, wanneer mijn eigen aanbidding nog zo vaak worstelt met mijn eigen ego en ik niet weet hoe ik mijn eerbied dien uit te drukken in nederige houdingen van oprechte aanbidding.
Het is pas in deze houding dat wij ook de volgende stap met de Psalmist kunnen maken:
6 Ga binnen, laten wij buigen in aanbidding,
knielen voor de HEER, onze maker.
7 Ja, hij is onze God
en wij zijn het volk dat hij hoedt,
de kudde door zijn hand geleid.
Opmerkelijk is dat de Psalmist ook een bepaalde houding verwacht: nederwerpen, buigen en knielen voor de Here, onze maker.
Nu mogen jubelen, juichen, dansen en springen nog afgewezen worden met het excuus dat het niet past in onze Nederlandse cultuur, evenmin zal de gemiddelde Nederlander ook niet spontaan gaan nederliggen, buigen of knielen in een eredienst. Bij dansen en springen kun je nog toekijken en terecht of onterecht niet meedoen omdat je niet meer zo lenig bent of omdat het niet bij je past, maar het weigeren te buigen en te knielen heeft niets met cultuur te maken, maar met onze eigen trots en niet weten hoe we uitdrukking moeten geven aan onze eerbied voor de Schepper in wiens aanwezigheid je mag verschijnen.
Persoonlijk ben ik geen springer en danser in aanbiddingsdiensten, maar ik waak mij ervoor een ander te bekritiseren, wanneer mijn eigen aanbidding nog zo vaak worstelt met mijn eigen ego en ik niet weet hoe ik mijn eerbied dien uit te drukken in nederige houdingen van oprechte aanbidding.
Het is pas in deze houding dat wij ook de volgende stap met de Psalmist kunnen maken:
3e Stap: luisteren
7 Luister vandaag naar zijn stem:
Na lofliederen over God, komt de houding van aanbidding en zingen tot God. Maar daarna komt er nog iets wat in vele praise- en aanbiddingsdiensten ontbreekt en dat is eerbiedige stilte.
Stilte om te luisteren. Je hart zacht laten worden om Gods stem te verstaan en je hart zacht te laten worden om te gehoorzamen, omdat je een ontmoeting met Hem hebt gehad. Niet gehoorzamen aan God omdat het moet. Maar omdat je hart zacht is geworden en je zijn stem hebt gehoord. Het is het verlangen van Gods hart dat wij luisteren op een niveau van gehoorzamen omdat je liefhebt en respect hebt. Intimiteit is wat God met jou wil delen.
Na lofliederen over God, komt de houding van aanbidding en zingen tot God. Maar daarna komt er nog iets wat in vele praise- en aanbiddingsdiensten ontbreekt en dat is eerbiedige stilte.
Stilte om te luisteren. Je hart zacht laten worden om Gods stem te verstaan en je hart zacht te laten worden om te gehoorzamen, omdat je een ontmoeting met Hem hebt gehad. Niet gehoorzamen aan God omdat het moet. Maar omdat je hart zacht is geworden en je zijn stem hebt gehoord. Het is het verlangen van Gods hart dat wij luisteren op een niveau van gehoorzamen omdat je liefhebt en respect hebt. Intimiteit is wat God met jou wil delen.
Waarschuwing dat je Gods doel met jouw leven kunt missen
En direct op dit cruciale punt waarschuwt de Psalmist (vers 8-11)
8 ‘Wees niet koppig als bij Meriba,
als die dag bij Massa, in de woestijn,
9 toen jullie voorouders mij op de proef stelden,
mij tartten, al hadden ze mijn daden gezien.
10 Veertig jaar voelde ik weerzin tegen hen.
Ik zei: “Het is een stuurloos volk
dat mijn wegen niet wil kennen.”
De waarschuwing is het voorbeeld van het volk Israël te Meriba en Massa niet te volgen. Wat deden zij? Zij morden, hadden overal kritiek op, terwijl Gods aanwezigheid zichtbaar was. Het volk van God kon zo de aanwezigheid van God zien op een korte afstand, en toch gingen ze morren en bekritiseren.
Aanbidding binnen iedere kerkelijke traditie is iets moois; iets kostbaars; iets dat beschermd, behouden, maar ook beleefd dient te worden. Beginnend bij onze oprechte gevoelens van dankbaarheid naar God, tot een ontmoeting in de liefde met God en een stilte om te luisteren naar God. In echte aannbidding gaat God spreken en dan is het niet zo belangrijk meer wat de mensen zeggen.
Wat de mensen zeggen leidt immers tot verharde harten.
Maar wat God zegt leidt tot rust, mits wij gehoorzamen: “Och, of gij heden naar zijn stem hoordet!” (vers 7 NBG)
8 ‘Wees niet koppig als bij Meriba,
als die dag bij Massa, in de woestijn,
9 toen jullie voorouders mij op de proef stelden,
mij tartten, al hadden ze mijn daden gezien.
10 Veertig jaar voelde ik weerzin tegen hen.
Ik zei: “Het is een stuurloos volk
dat mijn wegen niet wil kennen.”
De waarschuwing is het voorbeeld van het volk Israël te Meriba en Massa niet te volgen. Wat deden zij? Zij morden, hadden overal kritiek op, terwijl Gods aanwezigheid zichtbaar was. Het volk van God kon zo de aanwezigheid van God zien op een korte afstand, en toch gingen ze morren en bekritiseren.
Aanbidding binnen iedere kerkelijke traditie is iets moois; iets kostbaars; iets dat beschermd, behouden, maar ook beleefd dient te worden. Beginnend bij onze oprechte gevoelens van dankbaarheid naar God, tot een ontmoeting in de liefde met God en een stilte om te luisteren naar God. In echte aannbidding gaat God spreken en dan is het niet zo belangrijk meer wat de mensen zeggen.
Wat de mensen zeggen leidt immers tot verharde harten.
Maar wat God zegt leidt tot rust, mits wij gehoorzamen: “Och, of gij heden naar zijn stem hoordet!” (vers 7 NBG)
Contact
Sing for joy
Peter de Jong
Hagemuntstraat 28
4205GA Gorinchem
0183-627733/06-26175194
singforjoy@gmail.com
Peter de Jong
Hagemuntstraat 28
4205GA Gorinchem
0183-627733/06-26175194
singforjoy@gmail.com